Tytuł


CCY-WITKAC-Y - Menażeria - wg Juweniliów
15

CCY-WITKAC-Y - Menażeria - wg Juweniliów

W związku z 70 rocznicą śmierci oraz 125 rocznicą urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza powstał spektakl inspirowany młodzieńczą twórczością Witkacego, w której już można dostrzec cechy charakterystyczne dla całej późniejszej jego dramaturgii.  więcej

Brak aktywnych wydarzeń

Wydarzenie o tym tytule nie jest obecnie dostępne w sprzedaży internetowej.

Ostatni dostępny w sieci termin: Piątek, 9 luty 2024 19:15

Stanowi próbę pokazania, jak kształtowała się młodzieńcza wrażliwość jednego z najwybitniejszych artystów XX wieku – jaki wpływ na jego wyobraźnię miała epoka, w której żył; dzieła literackie, plastyczne, muzyczne etc. Te wczesne proroctwa dotyczące zagłady świata – ostrzeżenie przed nieuchronną katastrofą – wszechogarniającą bezkształtnością i utratą indywiduum, pełne są jednak groteskowego – iście witkacowskiego - poczucia humoru. To doświadczenie końca świata przez młodego człowieka, stanowiące jednocześnie próbę jego ocalenia.

Jest to zarazem kolejna próba zmierzenia się zespołu zakopiańskiego teatru z twórczością jego Patrona - tym razem wniknięcie do źródeł inspiracji młodego Witkacego. To także dalszy ciąg dialogu zakopiańskich twórców z publicznością na kanwie zagadnień witkacowskiej dramaturgii.

Można rzec - całe to Zdarzenie to "coś" między Urodzinami a Stypą (24 II 1885 - 18 IX 1939). Tekst (młodzieńcze - właściwie - dziecięce - dramaty Witkacego z 1893 r.) jest więc pretekstem dla zabawy (wspólnej) w teatr (w tworzenie teatru, rozmowę) właśnie jako gra - proces - stawanie się etc.).

Spektakl zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Owe Juwenilia Witkacego to także pretekst do pokazania tworzenia się wyrazistej czy już profetycznej - jak chcieliby co poniektórzy - wyobraźni autora "Bezimiennego dzieła". A może patologicznej osobowości przyszłego geniusza? osobowości kształtowanej bardzo swobodnie przez jego "straszliwych wychowawców"?

Andrzej Dziuk

reżyseria - Andrzej Dziuk
asystenci reżysera - Dorota FicońKrzysztof Najbor
muzyka - Włodzimierz Kiniorski
choreografia - Anita Podkowa
scenografia - Rafał Zawistowski
asystent scenografa - Jolanta Solska

występują:
Dorota Ficoń
Piotr Łakomik
Krzysztof Łakomik
Dominik Piejko
Emilia Nagórka
Krzysztof Najbor


Premiera 5 grudnia 2009
Scena Atanazego Bazakbala

 

Zwiastun

 

Recenzja

Piętno samego Witkacego

Jak najogólniej określić spektakl o zakopiańskiej proweniencji, który w niedzielę zagościł na deskach Teatru Małego w Tychach, czyli "Ccy-Witkac-Y Menażeria" w reżyserii Andrzeja Dziuka? Można to chyba uczynić wyłącznie poprzez wyliczenie negatywne.

W związku z tym stwierdzam, co następuje – spektakl nie jest polecany dla osób: pozbawionych poczucia humoru, traktujących rzeczywistość śmiertelnie poważnie, przyzwyczajonych do konsumowania sztuki niczym fast foodu w kulturowej restauracji. Odradza się przedstawienie także tym, którzy oczekują, by teatr czarował ich barwnymi, linearnymi historiami, skonstruowanymi „po bożemu”; historiami z wyraźnie wyodrębnionym początkiem oraz końcem i nietuzinkowymi bohaterami…

Kto szuka takich wartości, niech omija scenę, gdzie grają „Ccy-Witkac-Y Menażeria”, jak najszerszym łukiem, ponieważ przeżyje niemiłe rozczarowanie. Natomiast cała reszta powinna zobaczyć rzeczywiście niezwykły spektakl, który nosi piętno samego Witkacego, jak i stylu charakterystycznego dla zakopiańskiego teatru.

Andrzej Dziuk nie wziął na warsztat ani „Szewców”, ani „Matki”, ani innego równie popularnego dramatu piewcy Czystej Formy. Reżyser postanowił pokazać w blasku reflektorów tę część dorobku Witkacego, która pozostaje w cieniu i raczej nie jest znana szerszej publiczności. Dlatego sięgnął po najwcześniejsze dramaty zakopiańskiego twórcy: „Komedię z życia rodzinnego”, „Odważną księżniczkę”, „Menażerię, czyli wybryk Słonia”, scalając teksty w jedno tworzywo sceniczne. Na czym polega dowcip? Ano na tym, że Witkacy zaczął pisać swoje juwenilia w roku 1893 – miał wówczas ni mniej, ni więcej… osiem lat. W tym kontekście recepcja spektaklu musi być specyficzna, rozpięta między pogłębioną znajomość dojrzałej twórczości Witkacego a zwyczajną ciekawością, jak wyglądały jego pierwsze próby literackie i czy w tym wieku pojawiały się już sygnały dotyczące przyszłej drogi artystycznej.

Choć brzmi to zupełnie nieprawdopodobnie, odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca. Andrzej Dziuk wraz z zespołem pokazali potencjał, który tkwi w tych na poły naiwnych i nie do końca dopracowanych zabawach dramatycznych. Stworzyli spektakl wyzwolony spod jarzma jakichkolwiek utylitarnych postulatów, spektakl wolny od zobowiązań pozaartystycznych. Ujmując rzecz obiektywnie, „Ccy-Witkac-Y Menażeria” to przedstawienie doskonale o niczym: aktorzy nie opowiadają żadnej spójnej historii, a przecież wypowiadają morze słów; nie ma żadnego wbudowanego przesłania, więc czciciele sensu będą rozczarowani. W centrum zainteresowania znajduje się sztuka i tylko sztuka, jako wartość najwyższa i autonomiczna, nieco na modłę młodopolską. Brakowało jedynie, by któryś z aktorów w stosownym momencie krzyknął: ” i chociaż życie nasze nic niewarte: evviva l\'arte!”.

Ten spektakl przypomina raczej niekończący się eksperyment z możliwościami, jakie stwarza scena i reguły rządzące teatrem. Wszelka referencyjność zostaje zanegowana zaraz na wstępie – choć w poszczególnych epizodach można dopatrzeć się skrawków rzeczywistości, przedmioty są swojskie, postaci jakby znajome, widz prędko wpada w sidła radosnej groteski. Absurd wykorzenia poetykę mieszczańską. „Gdzie jest pieczeń?!” – pyta pięciu Hamletów w wydaniu Witkacowskim, mimo że zjedli zupę cytrynową z ryżem. „Regarde, Madam Witkiewicz, tre bą fotografi”, kiedy węgiel się łączy z tlenem powietrza i tworzy się nowe ciało, które się nazywa kwas węglowy. Nie rozumiecie? To dzień dobry. Dziękuję. I do widzenia. Człowiek z boku sceny pięknie zagra wam na saksofonie na pożegnanie.

„Ccy-Witkac-Y Menażeria” jest przedstawieniem osadzonym w konwencji scenicznego karnawału, w którym dominuje klimat ostentacyjnie psychodeliczny. Przypomina halucynację pijanego umysłu, urzeczywistniając (?) tęsknoty niepokornych surrealistów. Rusztowanie spektaklu składa się z elementów irracjonalności i żartu scenicznego, gdzie od czasu do czasu pojawia się transseksualna Urszula albo muzułmanka z uruchomioną piłą mechaniczną.

Jednym słowem – teatralne zwiastowanie najlepszego Witkacego w wykonaniu sprawnych i niezwykle wyrazistych aktorów z Zakopanego. Dwie godziny grania na nerwach jałowej popkulturze, zaśniedziałej racjonalności oraz pustej logice. Ku chwale sztuki!

Monika Wycykał
Dziennik Teatralny Katowice
20 grudnia 2010

Nasza oferta


Music Everywhere podbiło serca publiczności, przyciągając dziesiątki tysięcy fanów na swoje koncerty KARUZELA GNA. Teraz ruszają z jej drugą odsłoną - KARUZELA GNA 2. Na scenie zabrzmi jeszcze więcej polskich przebojów, które przeniosą Cię w nostalgiczne wspomnienia i dostarczą niezapomnianych emocji. Czeka Cię wiele muzycznych niespodzianek!

KARUZELA GNA ORKIESTROWO to spektakularny koncert z legendarnymi przebojami polskiej muzyki rozrywkowej w niespotykanych dotąd aranżacjach. Specjalna edycja koncertu rozszerzona o udział orkiestry i nowe utwory to gwarancja doskonałej zabawy na najwyższym poziomie!

Koncert KARUZELA GNA to spektakularne wydarzenie, które zawiruje Waszym życiem. Usłyszycie zupełnie nowe aranżacje największych polskich przebojów. To prawdziwa uczta muzyczna dla fanów miksowania różnych stylów: pop, rock, jazz i muzyki współczesnej.

Proponujemy również


Odkryj wyjątkowy koncert z przebojami legendarnej Tiny Turner. Soliści, orkiestra, band, zespół wokalny - przygotuj się na wieczór pełen wspaniałej…

To z pewnością najpopularniejsze i najbardziej lubiane dzieło J. Straussa. Historia pięknej Cyganki – Saffi i jej miłości do węgierskiego…

Zapisz się na newsletter

Otrzymuj powiadomienia o najnowszych wydarzeniach!

Uwaga! Czas sesji koszyka wkrótce wygaśnie!
pozostało czasu:
00:00

pozycji w koszyku

suma:


Czas sesji upłynął. Aby dokonać zakupu biletów należy je ponownie dodać do koszyka.